Bir olay sonucunda çeşitli gözlemcilerde çeşitli duyguların oluşması, tek bir olay bir çok görüş açısı, çarpışan iki aracı camdan, kafeden, yansıyan bir bardaktan görmek.
Düşen bir bebeği annesi olup acı ve telaşla görmek, koridordan geçen iki kadın olup " ne tatlı ağlıyor" diyerek gülüşmek, koltuğunda elinde defteriyle oturan ben tarafından gözlemlenmek.
Tek bir olay, birçok görüş açısı, hissedilen birçok duygu, edilen birbirinden farklı birçok söz, hafızada kalan birçok edinim.
Herbiri birbirinden değiştirilemez derecede farklı.
İki insanı aynı odaya, aynı sürede, aynı filme karşı koysanız, aynı olay görüntüsüne karşı bıraksanız dahi o görüntüleri zihinlerinde yoğuruşları farklı olacaktır. Çok garip. Beynin içinde ne var böyle? Nasıl bir sistem var ki, herkeste tam bağımsız ve farklı çalışıyor. Bu bağımsızlığı ne oluşturuyor? Doğumumuzda ve aylar sonrasına kadar tıpatıp aynı iken, biz ne oluyor da böyle farklılaşıyor, birimiz günahkarken birimiz iyilik fedaisine dönüşüyoruz?
