Bir ağacın içinin yandığını gördüm
Bir yangında
Hala ayaktaydı
Söndüremedim
Derin sessizlik
Bir çocuğun hikayesini okudum
Bir Çeroki
Anne ve babası ölü
Bir başına çaresizliğini yaşadım
Ormanda
Terk edilmiş
Bir yavru ayının ağlayışına
denk geldim.
Dört yıl önceki kendime.
Güçlüydü, cesurdu ve her şeyden öte biliyordu yaşamı
Şimdikinin aksine.
Engeller diyordu, engeller
Yeneceksin!
Bakmak ve görmek
Zamanın bir oyunu dedi koru rüzgarı
Ekledi çağıldayan küçük dere:
Taşın yontulması gerekiyordu.
Gidişat-ı dinledim
Sonun geldiğini, insanların yaşamayı unuttuğunu
anladım.
Güneşin günü geceye bırakmak için volta atışını izledim.
Zamanı hiçe sayarak.
Başardın dedi toprak.
İstediğini aldın.
Köklerinden kurtul! Yoksa bu yangından kaçamazsın diye haykırdı ağaç.
Gece ölülerle yas tutan o değilmiş gibi.
Hatırladım. Görüyorum ve hissediyorum yeniden.
Tüm bunlara rağmen hiçbiri sensiz kalmak kadar canımı yakmadı.
Tenimle bütünleşen toprağı silkiyorum.
