Seninle her zaman yan yana olacağımızı sanırdım, oysa sandığım şey sadece koskocaman bir yanılgı şimdi. O ilk an... Hissetmek, keşke bu kadar gerçekçi olmasa dedirtti bana her saniye. Hislerimden kaçmak istemedim, seni yaşayabildiğimce yaşamaya çalıştım. Ama sen yoktun... Sen yokken seninle güzel ümitleri yaşatmaya başladım kalbimde bu sefer. Bizim bir hikâyemiz olmalıydı, aynı şehirde, karşılaştığımız yerlerde, dinlediğimiz şarkılarda ve birlikte güneşin doğuşunu beklemeyecek kadar sabırsız uyuduğumuz o gecelerde. Dedim ya, bunların hiç birinde, yanımda olsan da tam anlamıyla yoktun. Böylece hikâyemiz başlıksız kaldı... Çok acı verici ama nerede başlayıp ne zaman biteceğini bilmediğim bu hikâyede tek güzel taraf bazen yalandan da olsa yanımda oluşun...
