Boş uğraşlar uğruna kaldım. 

Yorgunluğu bu üstümde duran. 

Gitmesin artık ne kaldıysa. 

Bir zaman hatırlarım 

Anlardan bir an üstünde. 

Kalan bir toz yığını misali. 

Çocukluk mu desem. 

Körpe bir inanç mı aşka benzer. 

Adı konmamış bir yol gibi. 

Gitsem kalmak olacak kalsam durmak. 

Ne varsa varlıkta var 

Bir kadın sevdim demekte bir şey 

Bir nefes bir gülüşün hatırına 

Neler verilmez ki 

Boş bir odanın yankısına alışkın 

Kimsenin duymadığı yoklukta 

Bir çocukluk hatırasına kaldım

Zaman bir yol gibi serilmiş 

Gitmeye halim varken daha 

Kaldım gene 

Yetişmek bir daha ne zaman 

Kim bilir 

Bir mevsim sorulur 

Yola revan olana ayıp olmasın diye 

Bir ezberden kalır aklımız 

Kimler geldi kimler geçti buradan 

Daha gören olmadı der bekleyenler 

Meğer yaşamdan saymışız kendimizi