Doğuma en yakın yerdeydim. Güneşe en yakın yerde. Hatta güneşten rol çalıyordum bazı zaman. Gel gör ki ne doğdum ne battım. Öylece arafta. Bazı şeyler daha farklı olur sandım. Her dem mutluluk istememiştim de ne bileyim. Farklı olabilirdi, olsaydı. Yolunda gitmeyen bunca şeyi önceden bilmem de pek olası değildi tabii. Başka bir yerde başka bir hayat mümkün müydü? Onca olasılık içerisinde payıma düşmeyenin peşinden gidiyorum. Onu arzuluyorum işte. Bu hep böyle olacak. Bu hiç değişmeyecek. Doğuma hep yakın yerde, doğumu izleyeceğim. Bir gün doğana/batana dek.
