İçten olmak bu kadar zor olmamalıydı. Sadece bir kişi... Bir kişinin sevgisini şu yüreğimde hissetsem dayanacak gücü kendimde bulurdum belki de.

Bir telefon, biraz muhabbet yeterdi belki de toparlanmama. Biraz ince düşünseniz... Biraz sevseniz birbirinizi... Ben de ucundan, kıyısından nasiplensem siz insanların sevgisinden. Aşkı tatsam, sevsem delicesine... Dostlarımla sımsıkı sarılsak birbirimize. Güvensem insanlara gözüm kapalı. Attığım adımların ucunu düşünmeden yaşasam doyasıya. Saygıyla eğilsek farklarımıza... Katletmesek, katledilmesek, biz istemedikçe kimse dokunamasa bedenimize... Gençliğimi yaşasam delicesine, özgürce. Birlikte şarkılar söylesek, sonsuz mavilikleri izlesek...


Ağır gelmeseydi şu kalbim bedenime; çekmezdi uçurumdan aşağı beni. Kanatlanır uçardım. İzin vermediniz, sevmediniz, saymadınız, bağırdım ama oralı olmadınız. Çok yoruldum beni görmezden gelmenizden. Kalbimi nefretle doldurdunuz. Sövdüm, yıktım ben de. Her sabah tavanı izlemekten, balkondan aşağı bakıp intiharı düşlemekten, belki düzelir diye umut etmekten, kafamdaki sesleri susturmaktan... Ben artık her gün öylece oturup o günün gelmesini beklemek istemiyorum. Elimde olmadan geldiğim bu dünyadan elimde olmadan gitmek istemiyorum. Ölümüm benim olsun istiyorum. Unutulmaktan korkuyorum. Siyah kalplerinizde beyaz bir leke bırakmak istiyorum. Ölümümün bir anlamı olsun istiyorum. Kurtulmak istiyorum. Ben kalbimi taşıyamıyorum artık. Beni bu hale getiren sizlerin gün yüzü görmemesini diliyorum.


Bir deftere vasiyetini yazmıştım. Sizi çok yormayacağım, yerine getirirseniz sevinirim. Şiirlerimi yazdığım defterler var; onları ve çektiğim fotoğrafları saklayınız. Dünyaya bıraktığım bir şeyler olsun ardımda. Kedime çok iyi bakmanızı (bu aralar gözleri akıyor, veterinere götürünüz), son olarak kalbinizi yumuşatacak şeylere dönmenizi, kendiniz dışında bir dünya olduğunu fark etmenizi umuyorum.


Beni yalnız bıraktınız. Kocaman dünyada beni yapayalnız bıraktınız. Tek başıma yapamadım. Aranızdan dünyanın en güçsüz, en korkak insanı olarak ayrılıyorum. Ama en azından insan olmayı başarmış olarak ayrılıyorum. Veda cümlelerini sevmem lakin laf öyle gelir. İyi geceler.