Savruldu gül yaprakları
Ayakların üzerinden geçip gitti
Bir oyuğa düştü kimi
Kimi de belki
Çimlere karışıp yitti.
Üzülme dökülselerde
Anımsa diken batmış hatırları
Yeni sırdaş buldu kimi
Kime de belki
Üşüyen sardunyaları.
Tükenirken yaz güncesi
Ardı sıra sabırsız kış rüzgarları
Sakla ondan ellerimi
Öp, kokla, koru
Kutsaldır belki
Parmağımda gül izleri.
