Ben hep böyle bir kadındım
Ödüm kopardı sevdiğim insanları kaybetmekten
Bu yüzden içimdekileri kilitledim
Anahtarını sakladım en ücra köşelere
Ben hep böyle bir kadındım
Kırıldım defalarca ama kıramadım hiç
Gül sundum karşılığı kaktüstü
Ama oturup ağlamadım hiç
Ben hep böyle bir kadındım
Biraz yarımdım biraz eksik
Kurşun sıktılar defalarca
Her yanım delik deşik
Ben hep böyle bir kadındım
Utangaçtım biraz kızarıverirdi yanaklarım
Şu soysuz çağda bu duygunun
Değerini bilemedi insanlarım
Ben hep böyle bir kadındım
Sustum, sustum, sustum
Sessizliğimde çok şey gizliydi, anlamadılar
Susmaya mecburdum.
Ben hep böyle bir kadındım
Sevdim hep delicesine yine de sevilmedim
Belki bir gün biri sever diye
Ömür boyu bekledim
Ben hep böyle bir kadındım
Gülerken ağladım ağlarken güldüm
Susarken bağırdım bağırırken sustum
Nefretimi hep kendi içime kustum
Durdum, kaçtım, yakalandım
Duymadı kimse görmedi
Böyle bir kadın olduğumdan mıdır bilmem
Acılarım hiç dinmedi.
