Sen ölürsen ben öleceğim
Seninle hiç çocukluğumu yaşamadım
Seninle hiç büyümedim
Seninle hiç var olmuş gibi hissetmedim
Ben senin varlığınla yok oldum
Sen vardın ama neredeydin
Aynı evdeydik ama yoktun
Gölgesi bile yeter derler
Gölgen nerede
Peki ya gövden nerede
Sarılıyorum ama sarsılıyorum
Öpüyorum ama ölüyorum
Kokluyorum ölü kokusu
Bana ölümü hatırlatıyor
Bir gün öleceksin ve ben de öleceğim
Bir gün beni sevmekten de vazgeçeceksin
Ben olsam ben de vazgeçerdim
Ailem varken ailem yoktu
Evim varken evsizdim
Şimdi beklerim beni kim sever
Daha ailem bile sevmezken
Beni kim öpebilir
Ölüm kanımdayken
Peki kim beni sevebilir
Ben kendimi hiç sevememişken
Belki biri beni sarabilir
Ben bedenimden süzülmüşken
Meriç Koç
2023-03-20T18:14:39+03:00Biraz tekerleme gibi bana, ritmi fazla buldum bu şiirinizde. Benim tarzım değil pek. :)