Sancı verdim beni doğurana, doğdum bilinmezliğe.
Boş bir tenekeydim
Boyun eğdim kendini bilmezlere.
Ağlarken susmayı,
suskunken korkmayı,
göz yaşımdan tutmayı,
şımarıp, koşmaktan önce öğrendim.
Kedi varmış bu dünya'da,
kuş varmış.
Toprağı, taşı, bulutu varmış.
Çeşit çeşit çiçekler
ve onların huzurlu kokuları varmış.
Bu dünya'nın bal yapan arıları,
dikenli çalıları,
boyumu geçen suları varmış.
...
Her şey varmış,bir ben yokmuşum.
Uzun yollardan geldim
varlığımla coşmuşum.
Yürüdüm sanarken aslında koşmuşum.
Aç değilim desem ikna edemem
Susuz musun? sorusuna
cevap bile veremem.
Koşarken çok yorulmuşum.
Doymayı ümit ederken ben,bir bakmışım
gözlerimi usul usul yummuşum.
.
