Ben yokluktan doğdum 

Öksüz ve yetim bir yanım sürekli 

Bir çocuk büyüttüm 

Parklarda, sokaklarda koşmadı hiç 

Hiç gelmemiş bir çocukluğu yaşatmak istedim 

Yaşamak bir tercihti 

Acıyı öğrendi 

Konuşarak susmayı 

Gülerken ağlamayı öğrendi

Hep gizli saklı yaşadı kuytuda 

Anlatır sanırdım tüm dertleri

Eksik bir şey vardı hep 

Tüm çabalar bunun üzerineydi 

Sevgiye mi hasret kalmıştı 

Umudu mu yoktu

Gerçekten eksik miydi 

Bilmiyorum 

Bir çocuk büyüttüm 

Öksüz ve yetim yanımı doldurmak için 

O kaybettikçe kaybettim 

Dağıldım, dağıldık 

Serildik iki yana 

Olmayacak şeylerin hayalini kurduk 

Kurulduk yalnızlığın başköşesine 

O gitti 

Hüzünler bıraktı giderken 

Suç muydu örtbas etmek acıları 

Örtülecek yani kaldıysa tabii