Çorak arazilerden geçiyorum,
Tek dayanağım şu elimdeki tahta asa.
Bir bağırsam sesim yükselecek arşa,
Yahut gönlümdeki kuşlar ürker,
Susuyorum!
Bulutlara sığınıyorum,
Kalbim her kırıldığında.
Her kırıldığında bir parça daha batıyor gönlüme şiirim,
Aldırmıyorum.
Hayır hayır aldanıyorum!
Güneşli bir sabaha açtığımda gözlerimi.
Gökyüzü anımsatıyor masmavi gözlerini,
Güneş,
gülüşün bildiğim!
Tüm bunlar delilik!
Biliyorum.
Tüm bu şiirler de bir delinin günlükleri!
Lâkin,
mümkün değil unutabilmek gördüklerimi.
Kalbime ilmek ilmek ördüklerin,
Şimdilerde boğazımı sıkan acı birer anı
Ne tuhaf değil mi?
Beni gören sen sanır,
Ne garip değil mi?
Beni gören seni tanır…
