Burada nezaretli İsa adında bir Yahudi yatıyor,
Torino kefeninde bedeni…
Bakışlar onu çarmıha germiş.
Sözcüklerle kamçılamışlar hislerini.
Karnında o günden kalma son akşam yemeği…
Son hatırladığıysa Yahuda’nın o acı busesi.
Umut etmiş ama sadece uzamış işkencesi...
Sakalından kan damlıyor yanında on iki havarisi.
Beni hatırla diyor,
“Beni hatırla, terk etmedim ben seni!”
