Beni unutacaksan

Bir ilkbahar akşamında unut

Güneş batmak üzereyken

Gök kızıllığını henüz kaybetmeden

Zamanın hızını yeniden keşfettiğin bir anda

Gözlerin uzaklara dalıp gitmişken unut

Beni unutacaksan

Yapayalnızken unut

Misal bir deniz kenarında

Sonsuzluktan ürpermişken için

Dalgaların büyüsüne kapılmışken

Kapat gözlerini birkaç saniye

Açtığında hiçbir şey kalmasın benden geriye

Beni unutacaksan

Türkü söylerken unut

Ezgisine bağışla tüm hatıralarımı

Tanımadığım yüreklerde demle acımı

Dolanayım dilden dile

Hem de en yalın halimle

Sen, yalnızlığımın ilk hırsızı

Beni unutacaksan

Şiirlerime layık bir unutuluş bahşet bana

Öyle bir unut ki

Ölümün yokluğundan daha keskin bir yoklukta var olayım

Beni öyle bir unut ki

Hatırlıyor olmanın utancını unutayım