Rüzgar diniyor, işaret parmağına konan bir kelebek iken fark ediyorum bunu.
Ve nicedir ki, kanatlarım ısınıyor bu masum, dingin temasımızla.
Kelebeklerin bir günlük ömrü vardır hani, benimse ömrüme ömür ekleniyor.
Güneş ışığı gözüme çarpıyor gözlerinden, uçma arzusuyla dolup taşıyorum.
Benim hayatım uçmak telaşıydı; bu zorlu, enteresan günlerde.
Şu an ise, kapılıp gitmekti gözlerindeki yağmurlara.
Ve sıradışı güzellikte, o taze bulutlara kayıyordu bakışlarım.
Kanatlanıp uçsam, dokunacak gibi oluyordum onlara.
Ve seninleyken her şey güzeldi, ilham verici sıcaklığında,
Amaçsızca kayboluyordum.
~Ceybia..
(30.11.22)
