çehreme yıkılan gece rengi tavan

göz ferimi yuva edinmiş sevgiliyi kıskanır

ölümsülüğüm

ağır aksak öpüşlerle

derkenarlarımda kimsesiz,

ağlaşır


hilkat garibesi dünyanın

veledi zinalarıyız

cerahat sarısı kokuşmuşluğumuzu

izah edebilen bir cürümdür

bu


bu, ruhları yontulmuş?

yalana taparların mahpusunda

yirmi yedisine

vardım

var idim, boyun büken öfkemi

vururlarken

sol kütüğümün soğuğunda


benliğimi acıtan nümayişi bekleşen

bütün alçaklara

elveda

cenazemin ardından

şairliğime sunulacak methiyeler de yalandır

evvela