Efkârıyla güneş görmez gecede
Islak asfalttan yansıyan ışıkla
Ürkek yağan damlalar eşliğinde
Israrla kendimden kaçar haldeyim
Her şey kaybolmuş susmayan ruhumda
Artık yok herhangi bir istek, heves
Anlam bulamadığım varlığımda
Israrla kendimden kaçar haldeyim
Koşuyorum sonu yok yolculuğumda
Boğuk, sessiz, yapayalnız, çaresiz
Ürkerek çıkmazların varlığından
Israrla kendimden kaçar haldeyim
