Beş Gözlü Arılar

Okumaktan çok,

Yazmaya hevesliydi herkes,

Ben seni sevmeye,

Beş gözlü arılar bal yapmaya,

Ve çelik gibi ağlar örmeye örümcekler.

Önce beni beğenmediler yanında,

Sonra şiirlerimi sevmediler,

Az bilinen kelimelerle beklediler süslememi,

Dokunmadım onlara,

Değişmedim hiçbir heceyi.

Bir çiçek yanmıştı,

Yaprağına sarılırken,

Gönül,

Gönül koyup yola çıkmıştı,

Beğenmediler,

Acının tokadı,

Ve yüzümde kalan parmak izlerini,

Kırmızı yanık acısını,

Bu sevdanın,

Küçümsediler.

Kovanlardan kraliçeler kovulurken,

Beş gözlü arılar intihar etti,

Ve örümcekler,

Ağlarını örerken,

Akıttılar olan biten ne varsa,

Gece canına okurken yalnızların,

Tartısı bozuldu yazıların,

Kırıldı cetveller,

Ve makasladı zaman kumaşları,

Çarpık hayatları düz kesmeye çalıştı yazılar,

Olmadı,

Oturmadı kimsenin üzerine,

Kimisine dar gelirken,

Kimisi çıplak kaldı.