Güneş ilk defa,
Sıcak sıcak süzülüyor odama,
Aklım başımda,
İlk defa...
Müdavimi olmayı bıraktı ruhum,
Ölümlü gecelerin.
Masallar yazmayı,
Kendi kendine anlatmayı.
Bu arada,
Sanırım terk etti ilhamım beni,
İnsanlığım gibi.
Sanırım yazdığım son şiirlerim.
Duyuyorum bir şeyler,
Hadi, bari dile getireyim...
Bir meleği kanadından sallandırmışlar,
Küfürler edip,
Ona sen böyle olmalısın demişler.
Beyaza, katınca ondan olmayanı,
Bence pekte yakışmaz,
Meleğin kanı,
Bence akıtılmaz.
Şairane laflar edip,
Melek dediğin küfür etmez.
Geceyi asmışlar gökyüzüne,
Bir soğuk, bir soğuk ki,
Tövbe etmeye meyil veriyor,
Bir soğuk ki,
Ölümü aratıyor kimi zaman,
Neyse işte,
Kalbi ahlar eden,
Minik serçeler,
Çoktan ölüp gitti,
Öyle ki,
Bizim de gitmemiz gerek,
Terk ettiğimiz şehirleri,
Terk edemediğimiz şiirlere,
Değişmemiz gerek.
Neyse işte, doğmaz anadan şeytan,
Hem şeytanı neden yaratır yaratan?
Boş ver gitsin,
Boş ver gitsin,
Ne varsa, özünden öteyi aratan...
