Kutlu bir günde,
Renkli ışıkların çığlıkları feryatları bastırırken
Ve kendi telaşı içerisindeyken alem,
Telaşlı bir ayrılışın eşiğine geldi
Kendinin alemi olan tek bir insan.
Ancak o da ne?
Yolculuğa mani olmak isteyen birileri var.
Yakasında iki el,
Göğsünde acımasızca tepinenlerden habersiz insan
Gözyaşlarına, acılara, ayrılıklara alışmış
Göğüs kemiklerini yüreğine saplayacak kadar gözü dönmüş
Hatta izin vermemeye yemin etmiş bir el var.
Arkasına son bir kez baktı yolcu,
Tüm yaşantısının seyriyle
Bir ışık yakıverdi etrafına
Sönük, fersiz ve şiddetsiz.
Nafile artık tüm çabalar,
Bilet çoktan kesilmiş,
Yol belli, yolcu belli artık.
Allah rahmetini esirgemesin.
