Işıklar içinde yandım,
Işıklara karanlığımı yükleyip, haber çaldım özgür kuşlardan.
Yazmıyor artık seni kitaplar, yazarlara ah yolladım.
Sesim baki kalır mı gökyüzünde bilemem,
Bu karmaşık yazının sonu nereye varır bilemem.
Kırgınlığım saçmalatıyor yine bana bir akşam vakti işte,
Ne edeyim yazmaktan başka ne kalıyor elimde.
Belki sen duyarsın, belki kuşlar şarkılarımı mırıldanır.
Belki de bu sözler saçma da olsa tebessüm ettirir birine bilmiyorum işte.
Yazıyorum, ona buna takılmadan, niye yazdığımı bile bilmeden.
Biliyor musun kayboluyorum. Kendi içimde, kendime kayboluyorum.
Kendi içimde, kendime akıyorum.
Ruhumla bütünleşiyor her bir hüsran ve hüznün parçası.
Uyumamam gerekiyor işte, biliyorsun gece uyanmaları illetim olmuş.
Nefes vermiyor bana, sürekli uyanmak.
Ama uyumaya da tutunamıyorum işte.
Ne oldu bana, 9'da uyumak isteyecek kadar düşmüş bir hâle geldim mi sahi?
Ah gelmişim, azizim ben gelmişim yorgunluğun kuyusuna.
Bilmez bu densizler, ölüm vücudumda dans eder.
Bilmezler, ben ölerek var oldum ondandır ölüme bu yakınlığım.
Bilmezler.
~Fehmekar
