Biliyordun değil mi?
Hüznün bir adı vardı bende.
Sokaklarında yürüyünce anlıyor insan.
Bütün perdeler kapalı çünkü.
Bütün makamlar susmuş,
Gözlerin Neva'da rast beşlisi
Nasıl hicaz olmazdı kalbimin sesi?
Selvi gibi uzanan boynundan,
Sana gelen bütün yollardan,
Saçlarından, ellerinden,
Sesinden öpsem,
Nasıl uzamazdı kırlangıçların ömrü ?
Bir yaz sabahında,
Bilmediğim bütün coğrafyalarda,
En sarı bozkırlarında ana vatanımın,
Sarılsan,
Kemiklerimi kırarcasına,
Bir ormanın sesini duyarcasına
Nasıl ölmezdim soğuk bir akşamüstü ?
Biliyordun.
Sesinin bir adı vardı bende.
Gül kurusu renginin, İstanbul'u sevmenin,
Hastane yollarının,
Ve vesikalık heyecanlarının bir adı vardı.
Ama biliyorsun senin bir adın var.
Avuçlarımda sakladığım,
Kimsenin bilmediği bir adın var bende.
