Bir düşüncenin ardına takılarak günün ilk ışıklarında kendimi metro istasyonunda herkesin bir yerlere iletişime çabası içerisinde olduğu yerde bulunma amacımı.
Seyrediyorum.
Hayatı, bir günlüğüne de olsa ağır çekimde yaşamaya karar vermiştim. Fütursuzca sevdiğim bana İyi hissettiren bu semtin sokaklarında yürüyordum, başka bir zamanda durup üzerine düşünmeyeceğim sadece bugüne özel, müthiş şeylere rastlamıştım. Her gördüğüm yalnızca bana özelmiş gibi seviniyordum çünkü benden başka durup bakan kimse yoktu gördüklerime bu da bugünü ve gördüklerimi daha özel kılıyordu.