...Sonra yaşamın hiçliği çekiyor içine seni

Bir boşlukla kaplıyor

Gözlerini, ellerini

Üşüyorsun.

Harlı bir şömine karşısında

Kavuran bir güneşin altında

Üşüyorsun efendim.

Bu kibir niye?

Mağruriyetin prangalarını çekmişsin üstüne,

İnce bir çarşaf gibi teninde,

Ellerinde, yaşanmışlığın çizgilerini gizliyor.

Hangi denizden çalınmış bilmem, rengi

Anlamsız bakan gözlerinin.

Ama saçların,

En zifirisi gecenin.

Yıllar, şimşeklerden aklar serpmiş alnına.

Yaşamın hatıralarını zihninde yaşatmalar uğruna

Tam elli seneler

Fotoğraflarla bezemişsin köşkünü

Hatırlanmasa da varlığı kanıt olan.

Sıyrılıp nacizane kibrinden

Sadece bir an...

Gülümse,

Yaşam gayesi şaibeli adam.