Yalnızlığın tüm tonlarını hissediyorum ruhumda. Koyu bir ışık yanaşıyor nefesimi verdiğim bu odada. Gözlerim artık kör oldu, göremez oldu yaşanacak tüm mutlulukları. Damarlarımdan akan dert, kedere yoldaş oldu. Sakin adımlarla benliğime dokundu. Hiçsizliğin getirdiği kimsesizlik daha da derin işledi kördüğüm olan şu duygularıma. Yaşadıklarım ve yaşayacaklarım beni ben yapan tüm gerçeklerim, çiğ eti döven bir tokmak gibi hissiz, çaresiz, zerdüşt...
