Kayıtsız duruşların orta yerinde, kaygılı bakışlarla izledim onları.
Geleceğin bilinmezliğine bu anın boşvermişliğiyle yol buluyordu gencecik zihinleri.
Kaç farklı hayat gizliydi kimbilir, o garip görünüşlerinin ötesinde.
Görebilseydim kaldırabilir miydim akıllarının ve kalplerinin gizlediği kendilerini.
Mutlu muydular gerçekten, yoksa birer kaçış mıydı bu gürültü,
Yüzleşmek istemedikleri belirsizliklerle dolu yaşamlarından.
Nasıl bir sabaha uyanmak istediklerini bile bilmiyorlardı.
Yükselen onca ses, hiç bir güzel söz içermiyordu.
Ve anlamsızdı bakışlar.
Sisli birer perdenin ardından bakar gibiydiler kendi hayatlarına.
Belki içlerindeki büyük boşluğun yansımalarıydı tüm bunlar,
Belki de böyle üstesinden geliyorlardı gencecik omuzlarında taşıdıklarının.
Yine de bazen gözlerinde çok mutlu olduklarına dair ifadeler görüyordum.
İçimi ısıtan bir ışık yansıyordu gülüşlerinde, ferini kaybetmiş o gözlerinden.
10.01.2025
