bir somun insanlık bekliyor,

            ihtiyar adam.

esaslıca yaslanıp seyre dalıyor.

sondaki baharın sarı yaprakları,

yağmur damlalarıyla dans ediyor.

yetim bebekler beşiklerde titrerken

analar huzura aç insanlığı emziriyor.


okkalı saatin tıngırtısı,

ihtiyarın kalp ritmine denk düşüyor.

misket damlalar sarıp alnını,

elma çürüğü yanaklarına serpiliyor.


kara sobanın odun alevi,

çıtırtılı birkaç ses doğuruyor.

ihtiyar adamın kirpikleri,

istirahate hazırlanıyor.


hayal perdesinden çocukluğu fırlıyor

lakin ihtiyar ruhlu adam,

yetişemiyor çitlembik haylaza.

bir somun insanlık beklerken

kalbi de saat yelkovanına.


gençliği beliriyor, hayal perdesi ardından.

çocukluğunun yanına varıyor genç adam.

çabalasa da yetişemiyor ihtiyar olan.


kendi kalbinin ritmini,

muhayyel bir uçurtmanın 

kuyruğuna bağlıyor.

tüm yaşantısı selam veriyor,

hayal perdesi ardından.

bir somun insanlık bekliyor,

             ihtiyar adam.

göz kapakları ebediyen kapanmadan.