Duvarların dışında bir mahkûm misali,
Elindeki özgürlüğüne esareti hapsetmiş.
Gözümü kaçırsam da yine düşer rengine,
Korkuyorum ya yine dönersem geceye,
Almaz yıldızlar arasına, karışamam ahenge.
Zaten neye takıldım ki?
Mutlu bir tablonun iki köşesi birleşmezdi.
Rica ederim, bir daha birleşmeye yeltenmesin.
Tablonun köşeleri bile değiliz artık, biçimsiziz.
Her fırsatta atacaksın değil mi beni uçurumlara,
Atacaksın uçurum sonundaki soğuk akarsulara.
Akarsular senden iyidir, isteyerek acıtmazlar ya.
Zaten neye şaşırmıştım ki?
Seni tercih etmeseydim çoktan bende bitmişti.
Seninle bir tek yazmayı unutamayacağım,
Unutmayacağım, sözlerin, hislerin hatrına.
İnan umrumda değil, git geceye dök derdini.
Eksik parçaydın, pardon, ben öyle sanmıştım.
Sen sıradan bir kenar parçaydın, yanılmıştım.
Sen farklısın, artık benden bambaşkasın,
Artık savaştasın, namlunun ucundayım.
Zaten nasıl kandım ki?
İnan sevmezdim kaderin kalemi elimde olsaydı.
