Bilirsin.

Yalnız sen bilirsin aynı çukurdan çıktığımızı,

başımızı gökkuşağı altında yağmura tuttuğumuzu.

Kirlenmiş ne varsa bu ömürden

bir yağmur damlasıyla süzülüp gittiğini

bir tek sen bilirsin.

Yollarda nasıl yürüdüğümüzü

hangi toprak kokulu kentte gözlerimizi karanlığa yumduğumuzu

çokça konuştuğumuzu ama hiç konuşmadığımızı…