Kahvaltı etmedim bugün

İçimde çığırtkan kuşunu hissettim

Göğe bakamadım, duyamadım insanları bir süre

Ayağa kalkmanın acısını üstlenemedim

Birikmiş sıfatlar vardı üstümde,

Bugün kendime epey uzaktım.


Kötülüğü gördüm

İnsana yeter ki fırsat verilsindi.

Kötülük etme fırsatı edindim,

Yemeden içmeden kesti vicdanım.

İçimdeki mücadeleyi yerdim durmadan.

Bir baktım herkesin maskesini üstlenmişim.

Kafamı çeviremediğim ne varsa,

Kurulmuşum üstlerine

Beni ben olmaktan alıkoyan benliklerle savaşmışım.

Savaştım işte,

Bir baktım ölü bir kış doğmuş içime.


Arkamda bırakmam gerekirdi kırgınlıkları,

Bırakmalıydım kıyıya vuranları,

İntikam almayı.

Beklememek gerekirdi uzun yol gemilerini

Tanrının eli değerse batardı.

Sustuklarım bağırırdı

ÇIKMA KALBİN YOKUŞLARINI


En çok kendime kırgınım bugün,

Anneme kardeşime değil,

Kendime 

Gülümsemediği için dudaklarıma.

Ölmek için yaşamaya bile kırgın değilim,

Çıkmaz dar sokaklarıma,

Zannettiklerimin sancısına.


Yok oluşların soy ağacıyım sonbaharda,

Ağrım sızım bitmez yaşanmışlıklardan.

Kolay sandım bir ormanı yakmak,

Meğer harcım değilmiş harcamak.

Alabildiği kadarmışım kabın,

Hacmim bu kadarmış,

Sığamazmışım bir yere,

Bir varmışım bir yarım kalırmışım.