bir yaratık yerleşti vücuduma.
yaklaşık yedi senedir.
ilk fark ettiğimde pek de önemsemedim,
ben önemsemedikçe daha da gelişti.
bir yaratık yerleşti vücuduma.
çok olmaya başladığında uyardım onu.
inanın bana çok kibardı kelimelerim,
incitmedim hiçbir parçasını, o da isteyerek yerleşmemiştir dedim.
bu yaratık o kadar acımasız ki
ne gece uyuttu beni ne gündüz çıkardı güneşi gözümün önüne.
en sonunda aldırttı elime jileti,
en sonunda bunu da yaptı bana.
koştum aynanın karşısına acılar içinde,
acılarıma acı eklersem onun da canı yanar belki diye.
yanmadı...
daha çok güçlendi..
kendimi ağlatmakla yetindim.
bir gün küçük bir şehrin yerel gazetesinde şiirini yayımlamış,
okudum.
aynen şöyle başlıyor,
"dostlar... bugün bir insan yerleşti yüreğime,
çok olmaya başladığında uyardım onu..."
neyse, allah'tan yerel bir gazete.
