çivit mavisi gökyüzünün altında

bana bir soru sordu:

“korkuyor musun?”


havanın etkisi olmalı,

cevap veremedim


sanmıştım ki korkmam hiçbir şeyden

en azından onunlayken


ve büyürken böyle de bir çocuktum

düşünce ağlamayan

kaybedince yüzünü saklamayan 


seçilmemeye alışkın

ve ilgisizliği kabullenmiş


rüzgar vardı ama hafifti

yine de içimden bir ürperti geçti

hiç düşünmediğim bir şeydi korku


“korkuyor muydum?”

kimse bana bu şansı tanımadı 


ona söyleyemezdim bunları 

anlatamazdım gerçekte olduklarımı


lanetleyemezdim kendi ellerimle

bende gördüğü tanrısallığı


korkmuyorum, dedim

seninleyken 

hiçbir şeyden


doğruydu bir bakıma da,

güvenebilirsin bana


neticede ben 

alışkın değilim yalana


belki korkmuyordum

hayattan ve yolumdan 

başım dikti ve cesurdum


ancak vardı bir korku 

onu tanıdıktan sonra giren hayatıma

sebebi de o olmalıydı


yoksa yüzünü ilk gördüğümde

hissettiğim şey miydi bu?

insanın karnına giren kelebekler

böyle felaketlerin habercisi mi olur?


bir kez alıştıktan sonra

biri olmaya

dünyası da değerlenir insanın

kişiliği de

ve bunları bana veren aşkını

ve bana acı çektiren şahsını

korkmuştum kaybetmekten


kendime mum ışığında bile

fısıldayamayacak kadar delicesine


ve o ana kadar farkına varmamışım

uyandırdı beni yalanım


hayatım boyunca nasıl da korkmuşum

kendimden gizlenircesine


o güne kadar sevilmemişken

hiç kimseyken ve var değilken

ve kaybedecek bir omzu yokken insanın

cesaret erdemlerin en kolayıydı

en göze çarpanı


onun bana yarattığı dünyada ise

bozabilmek bana verdiklerini

silebilmek tattırdığı hisleri 

bu korkuydu benim sonumu getirecek


yine de söyleyemedim ona hiç

benden gittikten sonra bile

yalvarmaya cesaret edemediklerim

boğazımda düğümlendi kaldı


yıllar oldu, içtiğim suyun tadı hala ekşi 

ciğerlerim ise alamıyor bu havayı içine


çivit mavisi gökyüzü

senin acını bunlar söndürmeyecek

gururunu öldürmeyen anıların

sana huzur vermeyecek.


o yüzden  bakmıyorum yukarı,

ağaçları seyrediyorum

gözlerini seyrettiğim günlere ithafen.


ve böyle havalarda

hep ikimizi düşünüyorum 

güzel olduğumuz zamanlar hala

zihnimde yaşarken