Ölüm bir zaman geçididir
nefes boşluğumuzda alazlanan
o son kuşluk yağmurundan izler taşıyandır çatlamış silüetler içinde
Ve keder, üstüne bastırılmışça keder taşır karanlığını sandıklamış ruhlar
Ve yağızdır zaman
Sertleşmiş bir kalbin öfkesine dokunmaz soğuyana kadar
Kırık dallar kuşanmış kuşların arasında
Bu zamanı teker eden insanın aklı
Neler bittiyse gitmekte olan
Gitmeler başlar bitmelere neden olan
Bir buğu insan şekli ve geçitleri
İçi kederden ve hatlarından bir beden olan
Üfledi nefesini atladı ömür denen çitleri
İnsan hep ölümleri zamanı bitince fark etti
Hırsları zamanı, zaman varlığını tüketti
