Bütün yıkımlar omuzlarımda
Taşıyamıyorum yeniden
Çöküp gideceğim sanki
İnsan kaç kere yiter?
Sığamadığı yerde
Sığınamadığı gecelerde
Çığlığı içine kaçtığında
Rüyalarından başka nerede haykırır
Bir yokuşu çıkarken
Durup
Göğe bakıp
Bıraksam içimi
Mahvettik ellerimizle
Tutup yeşertebilecekken ellerinden
Karanlık sulara bıraktık sevgimizi
Birkaç kelimeye bakardı
Ufukta görünen gemiler gibi
Yavaşça akıp giderken zaman
Sana koşan ayaklarım
Birkaç kelimene bakardı
Kanamamak için
Duymaya çalıştıklarım
Duydukça yıkılan kaşlarım
Yitirdiğim sanrılarım
Senin için yiten yıllarım
Bana bakıyor
Yolunu kaybetmiş bir yavru kedi gibi
Ne dokunabiliyorum
Ne bırakabiliyorum
Sana olan sevgim misali
