Biraz da adın var yani tüm kirletilmiş duygulardan arınmış, aralanmış tüm o sahte gülüşlerden uzak, tüm bu sinir bozukluklarından muaf, uzakta aranan her şeysin. İnanıyorum bu dünyanın biraz daha masum olabileceğine seninle. Saklanırken sen, kaybolan bir ben. Düşüyorum sanki aşağılardan ve dikkat etmiyorum da kendime, kızıyorum dünyalara, küsüyorum uyanmayı bilen bunu başaran her şeye. Seninle biliyorum dünyayı da, insanları bilmesem de olur ne de olsa sen doldurursun açıklıklarını, bilmek istemediğim o gerçeklerini ne de olsa sen doldurursun satırları ve umutsuz bir filmi de susturursun. Seni saklarken çok hoşlanıyorum, bir şeylerin o tam zamanını beklemek ilaç gibi seninle. Bakmıyorum yüzlerine, durmadan bir yapaylık alıyor, gidiyor hepsini. İçgüdülerim diyorum, içgüdülerim. Onlarsız tutunamam hayata ne de olsa hepsi birden sen.
