Sonsuzluğun huzuruna erişemem cebimdeki acı tohumlarıyla
Cennete açılan kapılar yüzüme kapanır tek tek
Her bir uzvumun derinliklerinde tattım acıyı
İlmek ilmek işledim onu ruhumun kuytu köşelerine
Sökemem kolay kolay içimden
Anlayacağın vazgeçtim yakışmaz bana mutluluk
Son kez baktım etrafıma gülümseyen insanlara
Son kez çektim huzurun kokusunu içime
Attım adımımı hiç düşünmeden
Bıraktım kendimi kader ırmağının katranlı sularına
