Hayat her ne kadar öyle görünmese de rengarenk çiçekler eşliğinde, parlak güneşin altında sürüp gitmiyor
Biri gelir güneşini balçıkla kapatır
Biri gelir o çiçeklerinin boynunu büker
Biri gelir bahçeni talan ettiği yetmezmiş gibi içindeki umutla bakan gözlerine umutsuzluk perdesini indirir
Biri gelir,
Biri...
Bu birileri hep gelir
Sen hayatına ne kadar özensen de
Bu sefer daha iyisi olacak desen de
Bütün yenilgilerini sırtlanıp hala umutla baktığın bir anda o birisi yine gelir
Senin bütün yenilgilerine bir yenisini ekler
Sen bu sefer bütün yenilgilerini sırtlamaktan o kadar yorulursun ki
Hatta yorulmaktan bile yorulduğunu o kadar çok hissedersin ki
Yenilgilerini bu sefer sırtlamak yerine sonunda buna değecek bir mutluluğa dönüşmemesinin acısıyla kalbinin en karanlık yerinde biriktirmeye başlarsın.
Alışırsın bu karanlığa zamanla
Ne perdelerini açarsın artık
Ne de ışığı açmalarına izin verirsin.