Bir çocuk annesini çağıracaksa yalnızlığından,
Güvercinler yalpalayarak uçacaksa,
Ve tweet atacaksa küskün adamlar,
Bir yorgunluk olmuşundur kendi adında.
Sever misin gülmeyi
güneşliklerden sızdığı gibi güneşin,
hüzün dediğin bir Hilmi Yavuz şiiridir artık.
perçeminden nur kopardığın yiğidin,
gamzesine gül,
busesine memleket iliştirmelisin
Aşk mı dedin,
O her vardığın durağın tabelasında,
Hey ayrıldığın istasyonun saat kulesinde,
Uzakta değil sol yanının bitişiğinde.
Fiyatların fahişliğine aldırmayan çocuk yüreğe,
Simit alamayan babanın yoksul ellerinde,
belki de senin aramayı bıraktığın yerlere hep az ötede.
fm
cizlavet'ekim
