Biz elmayı çoktan yedik,

Ya da yediler de suçu üstlendik

Fark etmez

Buydu ilki hataların,

Sonuncusu da olmadı halkaların


Nasıl anlatsam,

Bencillik bir tohum, içimizde yatan

Yaşadıkça biz, dallanıp budaklanan

Ve o dallar ki;

Her yaprağında bir kötülük saklanan

Sonuçta insanı da insan yapan


İnsan diyorum,

Biraz kindar biraz da kurnaz

Yüzüne güler biraz biraz

Kuyunu kazar arkandan korkak

Ve o kuyu ki;

Ölü insanlara muhtaç bir konak


Bir orman var, insan manzarasında gözü;

Ağaçlara bak, dallarda asılan elmalar ölü

Şahit olunan her şey berbat ve kötü

Elmalara bak, utancından kıpkırmızı özü


Birçok insan var, yüzlerinde gözü

Birbirlerine karşı yangına körük

Dünyaya bir baksak suçu insanda görürdük


Diyorum ya,

Biz elmayı çoktan yedik

Ve utanmadık da,

Sanki iyi bir şeymiş gibi başımız dimdik