Ben, yokken sen, bekledim.
Beklediğim kadar yürüseydim
dünyayı dolaşırdım belki iki kez.
Belki kaç aç kedinin karnı doyardı.
Yol kavuştururdu da belki ama kavuşturmazsa diye bekledim
Burası dedim, buraya yolu düşer belki.
Bir şey büyütürdük şimdiye
Bir çiçek, bir köpek
Bir sevgi büyütürdük bir olsaydık
Ben, yokken sen, kendimi büyütmeye yetti gücüm
Bir olsaydık konuşurduk hep
Hayatın sırrından falan değil
Belki pahalılığından
Zamanın ucuzluğundan belki
Susardık da
Suskunluğumuz dünyayı iki kez dolaşsa sohbetimiz nerede demezdik
Biz seninle bir olsaydık görürdük hep
Daha çok görürdük
İki kişilik görürdük.
İşte o zaman iki kez dolaşmış gibi olurduk dünyayı.
