tırnaklarının ucuyla kazı zihnimi
kim bilir neler çıkar
bilhassa korkutur seni
ama şaşırmazsın.
uyanmak için bir temas
bir ses ya da bir ışık bekleyen
ne cümleler vardır orada.
yastığımda kurumuş kan
ve odamdaki beşinci duvarla
yabancısı değildim uyku tuttuğun yerlerin.
tanıyorum seni aynı yoz çukurdan.
aynı kırık ayna, aynı tütün kokusu
aynı soğukluk ve aynı küf tadı.
ah bir bulsam.
bulsam da bu beyazlar yakışmaz sana
çıkart üstündekileri, çıkart at bir kenara!
göreyim, kim nerenden vurdu seni.
sahi neresinden vurulur ruhlar?
bileyim!
o son siyah kalabalık da dağılınca
arda kalan birkaç kişi de kapatınca çenesini
fotoğraflarda da yüzünü tanıyan kimse kalmayınca
bir tek ben hissedeceğim seni.
şu göz kapaklarımdaki dikişler sökülecek.
zeminin iki metre altında
çirkin yüzüm yine sana dönecek.
sarmanı istiyorum köstebeksem de ben
okyanussan da.
beni sar.
hatırlamasam da suyun rengini
boğulsam da.
