Gecenin bir vakti hüzün çökmüşse üzerine,
Bir yanın mutluluktan bahsederken diğer yanın yarınlara koşup gitmişse,
Sarıp sarmalamışsa her bir yanını umutsuz bir şairin kaygı dolu satırları,
Mevsimler rengini yitirdiyse gözünde,
Hani, ne kadar kaçsan da sonunda yorgun düşüp yalnızlığın kollarına bıraktıysan kendini,
Umutlarla avutmuşsan yorgun bedenini,
Kalem kağıt tek dostun olmuşsa bir de,
Grinin tonlarına çalan gökyüzüne anlat derdini.
Duyamaz başka kimse bu gürültüde seni,
Aynı gökyüzü altında bomboş bir çırpınıştır bizimkisi....
