Boşluklar var doldurulmayı bekleyen
hayatımızda, aklımızda, konuşmalarımızda.
Nereden başlayacağını bilmezsin ama mecburiyetler de sıralıdır. Bir taraftan tam doldurmaya çalışırken boşlukları diğer taraftan boş verdiklerinin hüznü kaplar. Sağa sola bakıp nedenlere takılırsın. Çabaladıkça çabanın da boş olduğunun farkına varırsın. Başıboş, boş bir boşlukta afallaya afallaya sadece boş verip kendinden çok verdiğini anlayarak gitmekle yetinirsin.
