Bu paçavrayı yakıyorum
çakmağı, çırası da kendim, odunu kömürü de kendim
görünmesin diye de dumanımı
içime içime çekiyorum
onca zamandan sonra
içim hepim is yine
Bu paçavrayı yakıyorum
bu paçavraki benim kalbim
o ki ellerim dilim
o ki bi ağaca yuva yapmış kırlangıcım
ölümü duyun, sıcak
çığlık çığlığa ölümü duyun, duyun
gittikçe daha keskin kokuyor ölüm
Bu paçavrayı yakıyorum,
kaçıncı yakışımdır bilmem ama son kez
tanrısıyım ateşin, harın
gölgemi silahlarımı saçma sapan ıslığımı
bırakıyorum o kocaman ateşe
bu paçavrayı yakıyorum
hastalıklı bir kenti yakar gibi
kapıyorum gözlerimi
kapıyorum
uğultulu bir şarkı fısıldıyor yeryüzü
uyuyorum ama uyanamıyorum
