Bugün günlerden Oblomov, belki daha da ötesi. Öyle bir yerdeyim, Oblomov’un evinde ya da kendisindeyim. Çok yorgunum artık çok yoruldum bundandır bu tembelliğim. Hep çalışkan olmayı iyi bir insan olmayı istedim sonra bunun doğru olmadığını aslında bunu istemediğimi fark ettim. Mesela okurken Oblomov’u isteyerek okumadım, iyi bir öğrenci olmak için okudum çünkü harun çok ısrar etmişti okuyalım diye, bende ısrarları üzerine iyi bir öğrenci olmak için okudum. Harun bunları duysa bana kızar mıydı? Bilmiyorum, zaten önemi de yok. Peki ya harun bu halimi görse? Eminim çok kızardı, ben çalışkan, güler yüzlü, iyimser ve sabırlı bir öğrenciydim bir insandım. Kim içindi peki bunlar, toplumdaki doğru insan kavramına ulaşmak ulaşabilmek için miydi? Emin bize hep önce toplum insanı olun derdi ve demeyede devam ediyor. Şimdi Emin ile bunun tartışmasını yapsam ki bunu hep istedim ama hiç fırsat vermedi o dünyadaki bütün fırsatları onun sanıyordu. Onun bi toplumu, kafasında kurduğu mükemmel bir toplumu vardı bizde sözde onun kurduğu toplumundaki en iyi toplum insanları olmalıydık hayattaki tek amacımız bu olucakmış güya. Öyle de oldu, bakmayın güya dediğime o ne isterse hep onun istediği oldu bizler onun kafasındaki toplum insanları olduk ama yaranamadık ona, işin kötüsü yaralandık. İstediği gibi olmasına rağmen yaralandık. Sonra öldük evet evet ben yaşarken bir kaç kez öldüm daha doğrusu öldürüldüm. İyi bir insan olmadığım bir saniye ve hata yaptığım an öldüm. Önce Emin’in sözleri ile yaralandım sonra vuruldum. Çünkü iyi insanlar özellikle toplum insanları asla hata yapmamalıydı yaptığı an hakkından gelinmeliydi onun tabirinde öyleydi. İşin aslı iyi bir insan olmayın, tavsiye değil bunlar olmayın. İstediğiniz kişiler olun toplumda, toplum bizleriz toplum farklılıklarımız çünkü olmasaydık olur muydu toplum? o yüzden Oblomov gibi tembellik yapın yapalım, çalışalım, kahkahalar atalım toplum içinde atılmayacak kahkahalar atalım he birde kahveden yorgunluk almasını beklemeyi bırakalım. Yol bizim yorgunluk bizim toplumda biziz.
