Yine yaptım aynısını. Kontrol edemediğim fevriliğim yüzünden bozdum bir şeyleri, hem de bozulmasından en çok korktuğum, tabiri caizse diken üstünde beklediğim bir şeydi. Her şeyi mahvetmiş gibi hissediyorum. Bu kontrolsüzlüklerime sebep olan insanlardan hesap soramıyorum. Yanlış bildikleri, yanlış anladıkları şeylerin doğrusunu anlatamıyorum. Dinleyecek olsalar amenna ama bunun imkansız olduğunu biliyorum. Şimdi yine ne yapacağını bilemez vaziyette sakince oturuyorum. Alabildiğine bıkkın, alabildiğine tükenmiş. Keşke zamanı geri alabilseydim, keşke. Belki o zaman bir şeyleri düzeltebilirdim. En azından buna inanmak istiyorum. Var olmayan bir şeyi dilerken bile sınırladım bakın, "her şeyi" diyemiyorum. Çünkü içten içe olmayacağını biliyorum. Yaşandıktan sonraki saniyeler içinde pişmanlıktan öldüğüm şeyler yapmaktan, bunu önleyememekten çok sıkıldım. Bir sihirli değneğim olsa ya savursam sağa sola. Periler, melekler yardımıma koşsa. Böyle anlarda müdahale etmeyeceklerse...
19 Nisan
