Bir gönül çimeniydim
Üstüme basıp geçtiler
İşte şiir burada başladı.
Canımın cananı da yok, acısı da
Öyle bir derya ki kayboldum arasında.
Çarem ile acım aynı mahzende.
Kalbim ve beynim başka adreslerde kaldı.
Aynalar anlatıyor artık heba ettiğimi.
Dallarında zaman sıkışan evimdeki çiçekler gösteriyor ömrümü.
Fehime teyzenin, bebekliğini bildiğim, şimdilerde genç kızında görüyorum dünyanın nankörlüğünü.
Ve hayat en hoyratlığıyla karşımda.
Bir yanım öl diyor, bir yanım yaşa.
Bütün yanımlar yarım.
Bütün yanımlar garip.
Kendimi kaybolmuş sanıyordum.
Meğer ben sendeymişim…
