bu ateş yeniden ele aldırabilir kalemi
doldurtur satırları,
ve pek tabi, alevlendirir yangınları
bir daha şiir yazdırabilir bana
esas bir şiir daha yazdırabilir.
sesi duyulmuştu da sessizleşmişti kara orman,
herkes dondu bi'anlığına
dünya da durdu inandığım da.
sanki hiç renk görmemişim daha önce
bu kadar karanlık bir beyazı,
eminim ki görmemiştim.
kalabalıklara kulak kesilin.
bir daha... bir daha...
bulutların zebanilere benzediği bir günde,
ansızın belirip de evi aydınlatan güneş.
çocukken ve soğuktan ellerim buz kestiğinde
sanrımda tüm dünyayı ısıtan sobadaki ateş.
sanki bilmiyorum kaç yıllık bir çilenin kefareti,
gülüşü söküp atmıştı öylece bütün esareti.
büyüye boğun eğdiğimden ya da
büyücüye kapılmak istediğimden.
hayat kötüyken çekilebilir kılan biri,
hayat iyiyken daha iyi, sanki cennet gibi.
