Büyüdükçe bir ortadoğu depreşiyor içimde
Coğrafyadan düşünmezdim hiç bu kadar kalacağımı
Tesadüf mü her sokakbaşına bir mendilsatıcısı
Anla işte dinmiyor gözyaşlarımız
Ucuz yarabantlarıyla yetiniyoruz
Yıpranmış bir elbiseye sığınmak istiyorum
Babannemin ördüğü süvetere misal
Dedemden yadigar kadife bir pantolona kahverengi
Oysa ölüm boşaltıyor tüm dolapları
Boşalıyor aydınlık yuvaların içi
Doldukça kara toprak
Bir morga kiracı bedenim
Bir zamanlar teninde aksülamel bulan
Eksiliyor eşya,eksiliyor hatıralar
Eksiliyoruz şahit oldukça
Bu kan yığınına
Bu çaresiz,bu duymaktan kaçamadığımız
Çocuk haykırışına
Denize düşenin yılana bile sarılamayışına
Bir can simidine muhtaç oluşuna
Bir çay simide muhtaç oluşumuza
Kulak verdiğimiz yardım çağrısına
Gönül verdiğimizi sandığımız kızın
Başkasına meyledişine
Muktedir bulmuyoruz kendimizi
Bitap düşmüş beden
Bunca zulme,haksızlığa duçar olmuş baş
İçimde bir ortadoğu depreşiyor
İkrar ettiğim her şey boşuna
