kemiklerim yerine oturuyor

bir tane

bir tane daha derken

bir anlam kazanıyorum

görüntüm erimiş bir insana benziyor

ben bir anlam kazanmanın keyfinde


ben bir anlam kazanmanın keyfinde

görüyorlar beni birden

etim eksik

kanım eksik

bir insan yakalayıp çalıyorum bunları

saç çalıyorum, kıl

şimdi insana benzedim diyorum

sonra bir nefes verip yokluğuma


ruhumun eksikliğini hissediyorum

ruhu çalamıyorum

ben bir anlam kazanmanın yokluğunda

ateşe, silaha

her şeyi tam etmenin mümkünsüzlüğü

tamam olmak

hep yarım

şimdi insanın ensesine yerleşmiş hüzün

kanım, etim, saçlarım

insana benzedim

ne

ruhu bulamadım

ne

belki bulsaydım

ne

belki biterdi bu kadar hüzün